Podglądamy zachowania zwierząt.
MAZURY i PODLASIE - DZIEŃ 10:
Po nocy spędzonej w zaciszu białowieskiej przyrody i pysznym śniadaniu przygotowanym przez Gospodarzy jesteśmy w pełni gotowi do wyruszenia na kolejny dzień przygód. Bagaże spakowane, ruszamy! Przed nami dziewicza przyroda Białowieskiego Parku Narodowego. A zaczynamy od miejsca, które 👉odwiedziliśmy już wczoraj podczas wieczornego spaceru.
Aby nie tracić zbytnio czasu, podjeżdżamy samochodem na parking w okolicy drewnianej bramy wejściowej do Parku Pałacowego w Białowieży. W przeciwieństwie do wczorajszego wieczora, teraz jest ona pięknie oświetlona promieniami ostrego, porannego słońca.
Obkupieni wracamy do samochodu i przejeżdżamy na parking w okolicach budynku Dyrekcji Białowieskiego Parku Narodowego. Podobnie jak sklepik, to miejsce również wypatrzyliśmy wczoraj. Podchodzimy nieco w kierunku budynku. Przed gmachem Dyrekcji znajduje się kamień z wyrytym napisem "Prastara Puszczo, trwaj wiecznie w swej potędze i pięknie i ucz nas jak kochać ojczystą przyrodę". To pamiątka po konferencji zatytułowanej "600 lat ochrony Puszczy Białowieskiej", która odbyła się w Białowieży we wrześniu 2009 roku.
A po co my tutaj przyszliśmy? Udajemy się do kasy Białowieskiego Parku Narodowego, by zakupić bilety wstępu do parku. Przy okazji oczywiście małe zakupy w postaci kolejnego magnesu na lodówkę, do kolekcji z pozostałymi, z odwiedzonych przez nas parków narodowych. W zeszycie przybijamy również pamiątkowe stemple.
Okazuje się, że do miejsc, do których chcemy pójść nie ma konieczności zakupu biletów. Te są niezbędne jedynie na wędrówki z przewodnikiem do partii parku, w które nie można wchodzić na własną rękę.
Wracamy zatem do samochodu. Opuszczamy Białowieżę, która była najdalej na wschód wysuniętą miejscowością, jaką odwiedziliśmy podczas tego mazursko-podlaskiego wyjazdu. Nasz przejazd nie trwa długo, gdyż około 7 kilometrów od Białowieży znajduje się Rezerwat Pokazowy Żubrów. A to nasz kolejny cel.
Samochód zostawiamy na parkingu, w kasie zakupujemy bilety wstępu i już możemy ruszyć na spotkanie ze zwierzętami. A w rezerwacie są nie tylko żubry, ale również wiele innych czworonogów.
Dochodzimy do żubronia. Choć to nie żubr, a mieszaniec tego gatunku z bydłem domowym, to już jakby namiastka króla Puszczy Białowieskiej. Swoją drogą potężne zwierzę!
No i w końcu jest i ON! Dochodzimy do zagrody z najprawdziwszymi żubrami.
Całkiem ich tu sporo. Część stada wyleguje się w oddali, a niektóre osobniki krążą blisko nas, zrywając głośno trawę. Czyżby drugie śniadanie 😏.
Żegnamy się z żubrami. Dalej czekają na nas kolejne zwierzaki, a wśród nich żbik, który szybko krążył tuż przy siatce ogrodzenia, przez co nie udało się go wyraźnie ująć w kadrze.
Jest i łoś, a nawet dwa 😀. Nie udało nam się spotkać ich na terenie 👉Biebrzańskiego Parku Narodowego, widzimy je za to tutaj.
Na koniec dwa niezwykle popularne gatunki, zwłaszcza ostatnimi czasy w miastach. Choć to nie ich naturalne siedliska, coraz częściej są w nich widywane.
Koło zagrody konika polskiego udajemy się do wyjścia. Jeden z osobników z niezwykłą radością obwieścił nam, że się... zsiusiał.
Za nami spotkanie ze zwierzętami na terenie stworzonym dla nich przez człowieka. Czy uda nam się spotkać np. żubra w jego naturalnym środowisku?
Jedziemy na północ Białowieskiego Parku Narodowego do uroczyska Kosy Most. To będzie nasze miejsce startowe na wędrówkę po puszczy. Na drodze trzeba bardzo uważać, gdyż znajdujemy się w królestwie żubrów, a spotkanie z nimi mogłoby skończyć się dla nas tragicznie.
Dojeżdżamy do leśnego parkingu na skraju Białowieskiego Parku Narodowego. Tu parkujemy samochód i dalej ruszamy pieszo. Przed nami kilkukilometrowa wędrówka wśród dzikiej białowieskiej przyrody.
Na początek kierujemy się na szlak turystyczny "Carska Tropina", a celem jest wskazanie strzałki z napisem "Wieża widokowa".
Wśród bujnej zieleni Białowieskiego Parku Narodowego dochodzimy pod drewnianą budowlę. Wdrapujemy się na taras widokowy, skąd możemy w otaczającej nas ciszy i spokoju rozejrzeć się po okolicy. Może dostrzeżemy jakiegoś zwierzaka?
W pewnym momencie zza wysokich traw wyłania się brązowy grzbiet. Po chwili widać wyraźną sylwetkę. Co prawda nie jest to żubr, którego tak byśmy chcieli zobaczyć w dzikim terenie, ale i tak cieszymy się z takiego widoku.
Więcej zwierząt nie dostrzegamy. Schodzimy na dół i ruszamy w dalszą wędrówkę.
Teraz podążamy zgodnie ze wskazaniem czarnego szlaku pieszego na południe. Naszym celem jest kolejny punkt widokowy, tym razem nie wieża, a znacznie niższa wiata.
Częściowo po drewnianych kładkach, które suchą stopą przeprawiają nas przez tereny podmokłe, dochodzimy do wiaty obserwacyjnej.
To doskonały punkt widokowy na dolinę rzeki Narewki, z którego jednak nie dostrzegamy dzisiaj żadnego zwierzaka, poza latającymi nad naszą głową jaskółkami, które w pocie czoła dokarmiają swoje młode.
W wiacie spędziliśmy dłuższą chwilę. Przy okazji trochę się zregenerowaliśmy przed wędrówką powrotną. Tą samą ścieżką wracamy w okolice wieży widokowej.
Teraz jednak nie udajemy się na wieżę, a za wskazaniem drewnianych strzałek z napisem "Ostoja żubrów" wędrujemy w tym kierunku. Wkraczamy na szlak turystyczny "Kosy Most".
Dochodzimy do ostoi żubrów Kosy Most. Znajduje się tutaj kolejna wiata obserwacyjna z szerokim widokiem na rozległą polanę. Wiele ciekawego możemy dowiedzieć się tu o żubrach, ich życiu, nawykach żywieniowych, rozmnażaniu, jednak nadal nie udaje się dostrzec żadnego osobnika.
Wracamy na parking, gdzie zostawiliśmy samochód. Pozostaje nam cieszyć się widokiem żubra na wybiegu. W jego naturalnym środowisku nie udało się spotkać króla puszczy.
Naszą nieco ponad 8-kilometrową wędrówkę kończymy przy wiacie na parkingu uroczyska Kosy Most, skąd ruszamy w dalszą drogę. Od teraz będziemy kierować się już tylko na zachód. Powoli nasza objazdowa wycieczka dobiega końca. Zanim jednak skończy się na dobre, jeszcze kilka ciekawych miejsc odwiedzimy. Na początek 👉prawosławna Częstochowa.
POZDRAWIAMY☺
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz